
An CĂșigiĂș Domhnach Saor
Lean Siad Ă©
Bhà Peadar tuirseach tar éis a bheith amuigh ag iascach i gcaitheamh na
h-oĂche agus gan tada aige dĂĄ bharr. NĂ raibh fonn cainnte air le h-Ă©inne. Bricfeasta maith agus nĂ©al codhlata a bhĂ uaidh anois. Ach bhĂ na h-eangacha le nĂochĂĄn i dtosach. Ba ghearr gur chuala sĂ© gleo agus chonaic sĂ© an slua ag dĂ©anamh air.
BâĂ© Ăosa, an mĂĄistir as Nasair a bhĂ ann, an fear a leigheas mĂĄthair a bhean chĂ©ile tamaillĂn roimhe sin. Dâimigh an t-olc agus an t-ocras de Pheadar lĂĄithreach. Shuigh Ăosa isteach i mbĂĄd Pheadair agus dâiarr sĂ© air an bĂĄd a tharraingt amach beagĂĄn Ăłn talamh. Ansin thosaigh Ăosa ag caint leis an slua agus h-Ă©isteadh go h-aireach leis.
Nuair a bhĂ ĂĂłsa crĂochnaithe ag caint, dĂșirt sĂ© le Peadar,âTarraing amach san uisce domhain agus cuir amach na h-eangacha.â CĂ© go raibh a fhios ag Peadar nach raibh aon mharĂș ar an iasc, chuir sĂ© amach na h-eangacha.
Sar i fhad bhĂ siad lĂĄn le h-iasc. Ghlaoigh Peadar ar ShĂ©amas agu Eoin agus lĂon siad an dĂĄ bhĂĄd le h-iasc.
NĂor bhuail an t-Ăontas Peadar i gceart go dtĂ go dtĂĄinig sĂ© i dtĂr. Is ansin a thĂĄinig na ceisteanna chuige, âAn ag brionglĂłidĂ a bhĂ mĂ©? CĂ© h-Ă© an fear seo? CĂ© h-Ă© mise?
Bâfhacthas do Pheadar gur peacach lag suarach a bhĂ ann fĂ©in agus chaith sĂ© Ă© fĂ©in ar a ghlĂșine ag cosa Ăosa. Ansin dâairigh sĂ© lĂĄmh Ăosa ar a ghualainn. âNĂĄ bĂodh faitĂos ort,â a deir Ăosa leis, âAs seo amach is daoine a bheas ĂĄ ngabhĂĄil agat agus nĂ iasc.â
BhĂ Peadar, SĂ©amas agus Eoin athraithe go brĂĄch. DĂreach ina dhiaidh sin, tharraing siad na bĂĄid anĂos ar an trĂĄ. DâfhĂĄg siad chuile rud agus lean siad Ăosa.
Ă shin i leith, tĂĄ daoine ag glacadh leis an ngairm sin Ăł Ăosa ar bhealaigh Ă©agsĂșla. Sa bparĂłiste, glactar leis an ngairm trĂ bheith crĂostĂșil i chuile ghnĂ© dĂĄr saol sa mbaile, ag an obair agus trĂ bheith gnĂomhach i gcĂșrsaĂ na h-Eaglaise agus i bhforbairt an phobail. TĂĄ CrĂostaithe a bhĂonn dĂĄirĂre faoi ghairm Ăosa ag teastĂĄil inniu nĂos gĂ©ire nĂĄ riamh roimhe seo
ĂistimĂs go h-aireach le Ăosa agus
nĂĄ bĂodh faitĂos orainn Ă© a leanacht
fiĂș mĂĄ iarrann sĂ© orainn
tarraingt amach san uisce domhain.
************************
An SĂ©Ăș Domhnach Saor
TĂĄ CrĂost AisĂ©irithe Ăł Mhairbh
Sa dara léacht in Aifreann an lae inniu, deir N. Pól:
âMĂĄs rud Ă© nach bhfuil CrĂost aisĂ©irithe Ăł mhairbh, nĂ fiĂș tada bhur gcreideamh.â
Cén fåth go go gcuireann Pól an oiread sin béime ar an aiséir�. Mar is é bunchloch år gcreidimh é.
CiallaĂonn an t-aisĂ©irĂ go bhfuair an fear neamh-ghnĂĄch seo ar a dtugtaĂ Ăosa as Nasair, a chĂ©asadh agus a adhlacadh, an ceann is fearr ar an mbĂĄs. ThĂĄinig sĂ© trĂd slĂĄn sĂĄbhĂĄilte le beatha nua. Bhuaigh sĂ© glan ar an mbĂĄs.
NĂ eachtra stairiĂșil amhĂĄin, a tharla beagnach dhĂĄ mhĂle bliain Ăł shoin, atĂĄ san aisĂ©irĂ.. TĂĄ sĂ© fĂłs ag tarlĂł.
De ghnĂĄth, nuair a bhĂonn muid ag caint faoin aisĂ©irĂ, labhraĂonn muid san aimsir lĂĄithreach. Deireann muid âTĂĄ CrĂost aisĂ©irithe Ăł mhairbh.â,
â TĂĄ Mac na hĂighe slĂĄn.â Creideann muid go bhfuil CrĂost, aisĂ©irithe Ăł mhairbh, i lĂĄthair ĂĄit ar bith a mbĂonn beirt nĂł triĂșr bailithe le chĂ©ile ina ainm. Creideann muid go bhfuil sĂ© i lĂĄthair ina Bhriathar sa ScrioptĂșr, san Aifreann, sa gComaoineach. TĂĄ sĂ© inĂĄr measc mar ShlĂĄnaitheoir agus mar Thiarna.
Baineann an t-aisĂ©irĂ linn go lĂ©ir . MĂĄ chreideann muid in Ăosa, is baill dĂĄ chomhlucht muid . Thug Ăosa gheallĂșint dĂșinn gombeadh muid pĂĄirteach leis nuair a dĂșirt sĂ© le Marta:
âMise an t-aisĂ©irĂ agus an bheatha.
An tĂ© a chreideann ionamsa, fiĂș mĂĄ fhĂĄigheann sĂ© bĂĄs, mairfidh sĂ©
agus gach duine a mhaireann is a chreideann ionamsa
nĂ bhfaighidh sĂ© bĂĄs choĂche.â
Rud rĂșndiamharach Ă© an bĂĄs nach dtuigeann muid. An t-aon rud amhĂĄin atĂĄ ar eolas againn go cinne faoi nĂĄ go gcaithfidh chuile dhuine againn bĂĄs a fhĂĄil, luath nĂł mall. BhĂ aithne againn go lĂ©ir ar dhaoine a bhĂĄsaigh Ăłg. NĂ dhĂ©anann an bĂĄs idirdhealĂș idir Ăłg agus sean. Tugann ĂĄr gcreideamh le fios dĂșinn go mbeidh muid i gcomhluadar DĂ© tar Ă©is ĂĄr mbĂĄs, nuair a âghlanfaidh Dia gach deor ĂłnĂĄr sĂșile agus nĂ bheidh an bĂĄs ann feasta.â.
Idir an da linn, tugann Ăosa dĂșshlĂĄn dĂșinn. NĂ mĂłr dĂșinn ĂĄr ndĂcheall a dhĂ©anamh le go mbeidh ceart agus cĂłir ar fĂĄil do chuile dhuine ar an saol seo. NĂl sĂ© ceart go mbeadh muid inĂĄr dtost nĂĄ dĂomhaoin, fhad is atĂĄ bochtanas, Ă©agĂłir, na ocras i rĂ©im in ĂĄit ar bith sa domhan. Ba cheart go mbeadh muid ag fĂ©achaint chuig an t-ocras, an fhulaingt agus an t-anrĂł a laghdĂș le go mbeidh sĂ© soilĂ©ir go bhfuil rĂ© nua tagtha.
************************
An SeachtĂș Domhnach Saor – An Riail Ărga
I bhfad roimh theacht Ăosa ar talamh, bhĂ an riail sin ag na GiĂșdaigh.
BâĂ ceann de na rialacha ba thĂĄbhachtaĂ a bhĂ acu. An âRiail Ărgaâ a thugaidĂs air. TĂĄ Ăosa ag sĂșil le caighdeĂĄn i bhfad nĂos airde nĂĄ sin Ăłna lucht leanĂșna. Deir sĂ© linn:
âBĂodh grĂĄ agaibh do bhur nĂĄimhde.
An tĂ© a bhuaileann ar an leiceann thĂș,
tabhair an leiceann eile dĂł chomh maith.
DĂ©anaigĂ maith agus tugaigĂ gan sĂșil le tada arais.â
Nuair a smaoinĂtear air, nach bhfuil sĂ© i bhfad nĂos ciallmhaire glacadh le comhairle Ăosa nĂĄ am agus fuinneamh a chur amĂș le sean namhaideachas agus pleanĂĄil dĂoltais. Is minic a leantar den sean dĂoltas cĂ©anna Ăł ghlĂșin go glĂșin gan tada dĂĄ bharr sa deireadh ach tuilleadh brĂłin, clampair agus âdroch-fhuilâ.NĂ bhĂonn sonas nĂĄ suaimhneas le fĂĄil as.
Molann Ăosa dĂșinn maiteanas a thabhairt agus tĂșs na breithe a fhĂĄgĂĄil ag Dia.
NĂl sĂ© sin Ă©asca a dhĂ©anamh. Cuireann sĂ© caighdean an-ard romhainn.
TĂĄ Ăosa ag sĂșil go mbeidh muid grĂĄmhar mar atĂĄ an tAthair ar neamh. Sin Ă© an aidhm atĂĄ curtha aige romhainn. Ag an am cĂ©anna tuigeann sĂ© cĂ© chomh deacair is atĂĄ sĂ© orainn a chomhairle a ghlacadh agus tĂĄ sĂ© i gcĂłnaĂ rĂ©idh le tacaĂocht a thabhairt dĂșinn. Thug sĂ© dea-shompla dĂșinn ina bheatha fhĂ©in. BhĂ grĂĄ faoi leith aige dĂłibh siĂșd a bhĂ lag, na h-easlĂĄin, na peacaĂ, na stĂĄinsĂ©irĂ agus daoine eile nach raibh mĂłrĂĄn measa orthu lena linn.
FiĂș ar Chrann na Croise, mhaith sĂ© a gcoir do lucht a dhaortha. DĂșirt sĂ©,
âA Athair maith dĂłibh Ă©, mar nĂ thuigeann siad cĂ©ard atĂĄ ĂĄ dhĂ©anamh acuâ
Inniu, tĂĄ Ăosa ag iarraidh orainn
Ă© a leanacht ar aistir an mhaiteanais.
Beidh sé in éineacht linn lena ghråsta
chuile choiscéim den bhealach.
Tabharfaidh sĂ© cĂșnamh dĂșinn
an grĂĄ a chur in ĂĄit an fhuatha,
an maiteanas in ĂĄit an dĂoltais agus
an fhlaithiĂșlacht in ĂĄit na sainnte.
**************************
An ChĂ©ad Domhnach den Charghas – 25Ăș Feabhra 2007
An Carghas
Ag tĂșs an Charghais, cuirtear i gcuimhne dhĂșinn breathnĂș ar ĂĄr saol, fĂ©achaint an bhfuil muid dĂĄirĂre faoi Ăosa CrĂost a leanacht.
Sa mBaisteadh, rinne ĂĄr gcaras CrĂost geallĂșintĂ ar ĂĄr son go ndiĂșltĂłdh muid do chathĂș an diabhail, go gcreidfeadh muid in Ăosa CrĂost agus go leanfadh muid Ă©. I rith an Charghais, nĂ mĂłr dĂșinn an cheist a chur orainn fĂ©in, âAn bhfuil geallĂșintĂ ĂĄr mBaiste ĂĄ gcomhlĂonadh agam?â
Sular chuir Ăosa tĂșs lena shaol poiblĂ, chaith sĂ© dhĂĄ fhichead lĂĄ san bhfiĂĄntas. Sa gciĂșnas , bhĂ deis aige Ă©isteacht le briathar DĂ© agus toil a Athar maidir lena shaol fhĂ©in a aimsiĂș. NĂ raibh an diabhal dĂomhaoin i rith an ama sin ach an oiread. DâfhĂ©ach sĂ© le cathĂș a chur ar Ăosa le nach gcomhlĂonfadh sĂ© toil a Athar. NĂor Ă©irigh leis san seift sin. Chuir Ăosa a mhuinĂn i nDia amhĂĄin agus roghnaigh sĂ© bealach na h-ĂșirĂsleachta agus na fulaingthe chun an dea-scĂ©al a fhĂłgairt.
MĂĄ bhĂ sĂ© de dhĂĄnaĂocht ag an diabhal cathĂș a chur ar Mhac DĂ©, bĂ cinnte nach mbĂonn sĂ© dĂomhaoin nuair a bhĂonn muide ag iarraidh diĂșltiĂș don olc agus aithrĂ a dhĂ©anamh. Fuair Ăosa an ceann is fearr ar an diabhal san bhfĂĄsach agus is fĂ©idir linn a bheith cinnte nach gclisfidh Ăosa orainne in am an chathuithe, ach ĂĄr muinĂn a chur as.
Chuile lĂĄ, bĂonn ar an gCrĂostaĂ rogha a dhĂ©anamh idir an mhaith agus an
t-olc. I rith an Charghais, dĂ©anann muid an rogha sin a dhaingniĂș trĂ dhea-oibreacha a chleachtadh agus trĂnĂĄr n-ainmhianta a smachtĂș. Moltar dĂșinn a bheith nĂos dĂlse don phaidreoracht, troscadh a dhĂ©anamh agus dĂ©irce a thabhairt.
LĂ©irĂonn an troscadh go bhfuil muid dĂĄirĂre faoi dhiĂșltĂș don diabhal agus gur mian linn CrĂost a leanacht. Sa tsean-am, bhĂodh sĂ© de dhualgas ar Caitlicigh staonadh Ăłn fheoil chuile DĂ© hAoine. Nuair nach bhfuil an riail sin ann nĂos mĂł, tĂĄ contĂșirt ann go n-Ă©ireoidh muid faillĂoch faoin ngĂĄ atĂĄ leis an fĂ©in-smacht a chleachtadh. Baineann fĂ©in-smacht leis an mĂ©id ama a chaitheann muid os chomhair na teilifĂse, nĂł sa bpub, leis an mĂ©id airgid a chaitheann muid ar an lotto, ar an Ăłl nĂł ar thoitĂnĂ, leis an gcaoi a gcoinnĂonn muid rialacha an bhĂłthair.
CabhrĂłidh an phaidreoracht linn ĂĄr meoin a dhĂriĂș ar aitheanta DĂ© agus ar an ngĂĄ atĂĄ againn lena ghrĂĄsta. TrĂ bheith flaithiĂșil leis na bochta, dĂ©anann muid iarracht ĂĄr nĂłsann sanntacha a bhriseadh agus cĂșiteamh a dhĂ©anamh as an dochar atĂĄ dĂ©anta againn lenĂĄr bpeacaĂ.
BainimĂs ĂșsĂĄid as an mbosca TrĂłcaire leis an fhlaithiĂșlacht sin a chleachtadh.